Blood-C - Ikoku Meiro no Croisee - Kamisama no Memo-chou - Rou Kyuu Bu - Sacred Seven - İzlenimler - TEMMUZ

Yeni sezonda başlayan animelerin ilk bölümlerini izledikten sonra hangilerini takip edeceğime dair izlenimlerimin yer aldığı yazıda ilk olarak Blood-C, Ikoku Meiro no Croisee, Kamisama no Memo-chou, Rou Kyuu Bu ve Sacred Seven serilerine yer vererek yeni sezona başlıyorum.

Blood-C

Birkaç farklı yapımdan sonra gelen animemiz Kisaragi Saya isimli karaktere odaklanıyor. Bölümün ilk yarısında sakar, telaşlı, yufka yürekli bir profil çizen Saya fevkalade klişe bir komediden fırlamış gibi. İkinci yarıdaysa babasının emirleri doğrultusunda gidip canavar kesen bir katile dönüşüyor. Ne anlattıklarına az çok hakim olsam da daha önceki Blood'ları izlemedim. Bu bile Blood C'yi takip etmemem için yeterli bir nedenken bilek hizasına gelen suda boğulan Saya, gündüzleri şeker kız-geceleri sayko katile dönüşen Saya, iki adımda bir düşen Saya... kısacası Saya yüzünden izlemeyeceğim. Saya birkaç bölüm küçük canavarları doğrar, sonra sınıftaki garip oğlan işin içine girer, en son da çok büyük bir tehditle çarpışan Saya ile mutlu son yazılır. Benim ilgimi çekmiyor.

Ikoku Meiro no Croisee

Claude, dedesi Oscar'ın Japonya'dan yanında getirdiği Yune'yi ilk başta kabullenemez. Dedesinden babasına, babasından da kendisine kalan bu atölyede Claude tamir işleriyle uğraşmaktadır. Fransızca bilmeyen Yune onun dediklerinden hiçbir şey anlamasa da var gücüyle çalışır ancak bir sakarlığı sonucu Claude hemen onu Japonya'ya postalamak ister... fakat sonra yine "hemen" bu kararından vazgeçer. Yune de bölüm sonunda Fransızcayı söküverir... ya da aslında zaten bilmektedir. Sezon başlamadan bu seriyi gözümde fazla büyüttüğümü anladım. Her şeyden önce Natsume benzeri dingin bir animeyle karşılaşmayı beklemiyordum. Arkada transa geçirecek kadar usul parçalar çalıp bölüm isimlerini Fransız'ın birine okutacaklarını da bilmiyordum. Fakat hepsinden önemlisi şu lisan olayı kadar klişe bir hataya düşeceklerine inanmazdım. Claude'un 180 derece dönmeye müsait karakterinden ise hiçbir şey anlamadım. Atmosferi oldukça sakin bir tempoda tutup önde rengarenk kimonoları ve chibi/moeye elverişli surat ifadeleriyle Yune'yi kullanacakları şimdiden belli. Beklenti yarattığı için 2. bölümden sonra karar vermek en doğrusu ama çok büyük ihtimalle bloglamayacağım.

Kamisama no Memo-chou

Pijamadan başka bir şey giymeyen dedektif Alice her olayı kendi odasından çözmektedir. İnterneti ve geniş çevresini kullanarak aldığı davaları çözen Alice küçük bir kız çocuğudur. İki bölümden oluşan açılışıyla seri beklediğim kadar kötü çıkmadı. Ben Gosick'in başka türlüsünü izleyeceğimi zannediyordum. Alice ile Victorique pek çok benzerlik taşısalar da Gosick kadar kötü bir seri olmayacağı belli. Sürekli NEET'lerden dem vurmasını ve OP, ED, bölüm içinde çalan müziklerini bayağı beğendim. Narumi'den Kujo çıkar mı bilmem ama ben bu seriyi çok büyük ihtimalle bloglamayacağım. Nedeni de şu ki, gereksiz yere çok konuşma var ve animenin stüdyosu da Yumekui Merry faciasının ardındaki JC Stuff. Dolayısıyla er ya da geç bu serinin de mantık hatalarına, senaryo boşluklarına boğulacağına dair şüphem yok. Bir de projenin ardında kısmen de olsa Warner Bros var ki, aman diyeyim aman! Temposu çok az hızlı, onu düşürürler ve Alice'in daha küçük cümlelerle konuşmasını sağlayabilirlerse belki takibi kolaylaşabilir.

Rou Kyuu Bu

Subaru'nun basketbol oynadığı takım, kaptanın takımının, koçun 11 yaşındaki kızına aşık olması yüzünden kapanır. Teyzesinin şantajı sonucunda kendini ilkokul kız takımının başında bulan Subaru anlaşmaya göre üç gün için kızlara koçluk yapacak, sonra da ceketini alıp gidecektir. Beş kızdan sadece Tomoka basketbola yatkındır, kalanlardan da sadece ikisi genel olarak spora yatkındır. Son ikisi ise... sadece animeye sempatiklik katsınlar diye yapımcılar tarafından kadroya dahil edilmişlerdir. Odasında basket topları bulunmasına rağmen basket topuna tövbe ettiğini monolog haline getiren (!) Subaru'nun ve sapkınlıklarını lolicon karakterler üzerinden legalize etmeye çalışan sübyancı yapımcıların (ve de tabii ki seyircilerin) yolları açık olsun, ben almayayım.

Sacred Seven

14 yaşında birden gözü dönüp 18 lise öğrencisini hastanelik eden Arma Tandoji şimdi herkesten kaçmakta, kimseyi yanına yaklaştırmamaktadır. Zaten kimsecikler de ona yanaşmak istemez. Günlerden bir gün Tandoji'nin oturduğu kente bir canavar gelir ve ortalığı yakıp yıkmaya başlar. Tandoji her ne kadar müdahil olmak istemese de Ruri ismindeki küçük bir kızın yönettiği Aiba teşkilatı bu canavarı öldürmek için ondan yardım ister. Tandoji ilk başta mırın kırın eder, yeniden kontrolünü kaybetmek istemez ama okuldaki bir arkadaşı yaralanınca gücünü serbest bırakır. İyi bir açılış yapan seri belli ki aksiyonu elinden geldiği kadar canlı tutmaya çalışacak. Henüz ilk bölümden bu kadar istekli olması kendi geleceği açısından bir avantaj. Öte yandan başroldeki Tandoji'nin görüp görülebilecek en komik kahraman kostümüne (o atkı nedir allasen?!) sahip olması, taşların ne anlama geldiğinin bayağı bir müddet açıklanarak dakika yiyecek olması, serinin kendine has kavramlarının hayatımda hiçbir değişiklik yaratmayacak olmasından mütevellit ben bu seriyi bloglamayı düşünmüyorum. Yaz sezonunda izlemeye değer anime arayan aksiyon meraklıları için iyi bir seçenek olabilir lakin.