Morimoto Kouji'nin Dimension Bomb'u 20 dakikalık bir dinamit gibi. En son ne zaman bu kadar manyakça bir şey izlediğimi hatırlamıyorum. Paprika'yı sinemada izlerken böylesi bir coşkuya yaklaşmıştım ama 20 dakikalık bu kısa filmde resmen nutkum tutuldu. Filmdeki kızı Yoko Kanno'nun seslendirmesinden tutun Juno Reactor'ün yaptığı müziklere kadar tüm ek parçalar tek kelimeyle muazzam. Animasyon kısmındaysa yönetmen adeta tüm projenin en iyi işçiliğini çıkartmış. Bu kadar deliliği o kadar az görüyorum ki kıymetini kelimelere dökerken bile zorlanıyorum.
Filmin konusuyla ilgili hiçbir fikrim yok. Ne olduğunu, ne bittiğini hiç anlamadım. Upuzun bir video klip tadındaki film muhakkak bir hikaye anlatıyordu ama benim zekam onu çözmeye yetmedi. Henüz 4. dakikasında konuyu takip etmeyi de bıraktım. Umurumda da değil açıkçası. Elle yapılan çizimlerdeki kalite son x yıldaki en iyi işçiliklerden biri diyebilirim. Sevip sevmemek izleyiciye kalmış ama takdiri kesinlikle hak ediyor. Sürreel ve tam bir manyaklık manifestosu. Kesinlikle projenin en iyi animasyonuna sahip Dimension Bomb'u sevmek için azıcık da delirmek gerekiyor sanırım.
0 Görüş:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.