Shinichiro Watanabe'nin yönettiği Baby Blue 15 dakikalık bir film. Yönetmeni Cowboy Bebop ve Samurai Champloo gibi iki efsaneden hatırlamak mümkün. Filmin bir de sürprizi var. Müzikler ünlü besteci Yoko Kanno tarafından yapılmış. Doorbell gibi çok naif bir anlatıma sahip film öylesine dingin, öylesine huzur verici bir tempoya sahip ki sanki gözlerinizi kapatıp izliyormuşsunuz hissi veriyor. Müzikler ve animasyon birleşince son derece rahat bir kompozisyon ortaya çıkmış. Hikaye anlatma konusunda çok büyük bir yetenek olan Watanabe bir kez daha marifetini sergilemiş ve 15 dakikaya sığdırdığı iki karakteri elinden geldiği kadar doldurmuş ama senaryoda çok da enteresan dokunuşlarda bulunmamış.
Yönetmenin diğer yapımlarında gördüğümüz bazı karakteristik özellikler bu kısa filmde de mevcut. Yine farklı bir çağdan geliyormuş gibi gözüken karakterler, aksiyon sahnelerinde profilden yaklaşan kamera, sondaki 3 dakikalık sekansta kullanıldığı üzere farklı çekim teknikleri ve hepsinden önemlisi yapımın temposu. Üstüne Yoko'nun müzikleri de eklenince ortaya çok naif bir film çıkmış.
İki arkadaşın okulu kırıp bir şeyler yapmak üzere yola çıkmaları ve 15-16 saat içinde başlarından geçen olaylar filmin yan konusu. Ana konuysa ayrılık. Özellikle iki karakterin seslendirmeleri sanki heyecanlarını yitirmiş çocukların o isteksizliklerini çok iyi yansıtmış. Watanabe en iyi yaptığı işi, yani bir yol hikayesi anlatmayı hiç dolandırmadan kısa ve yalın bir dille çok iyi şekilde özetlemiş. Projenin bana göre en iyisi değil ama 2. sırayı kesinlikle zorlar.
0 Görüş:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.