Doorbell bir mangaka olarak kariyerini sürdüren Yuji Fukuyama'nın ilk yönetmenlik deneyimi. 13 dakikalık bu film hayli sade ve eski usul çizimlerine, gereksiz birkaç dakikasına rağmen özgün olmayan ama idare eder bir fikri kendi üslubuyla anlatıyor. Adını bilmediğimiz oğlan her gittiği yerde kendinden bir tane daha görmekte ve olayların nedenini çözmeye çalışmaktadır. Biz de onunla birlikte kimlik bölünmesi, paranoya gibi zihinsel rahatsızlıkların peşinde koşarız.
Özellikle hareketli takip sahnelerinin uzun tutulması ile yaşlı teyzenin bulunduğu sahneler bölümden çıkarılsaymış belki çocuğun geçmişi, aile yaşantısı, kimliğiyle ilgili bir takım bilgiler edinebilirmişiz. Şu haliyle, hoşlandığı kıza ulaşmaya çalışırken daha önce neler yaşadığını ancak varsayabiliyoruz. Belki şimdiye kadar kıza bir türlü açılamamış, cesaretini toplayıp kapısına kadar gidememiş, diye düşünüyoruz. Öte yandan kızla çok rahat konuşması da bir süredir devam eden bir ilişki hissi uyandırıyor bizlerde. Filmin sonunda şüpheye yer bırakmayacak şekilde açıklanan durumu belki de çok önceden anlıyoruz ama izahatın yapılması da filmi havada bırakmamış oluyor. Fena değil ama çok daha iyi olabilirmiş gibime geliyor.
0 Görüş:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.