Mawaru Penguin Drum - 24

Bir bakıma bayağı depresif bir finaldi. Seri boyunca da sürekli akıl oyunlarıyla ters köşeye yatırıldığımız için ölüm-elma-ceza-yaşam gibi konuların farklı karakterlerin ağzından dillendirildikleri sahnelerde "acaba şimdiye kadar amaçlanan bu muydu?" diye içimden geçirmedim değil. Sanki yaşamayı bir ceza, bir kefaret gibi anlatan o sahneleri aslında serinin de tamamına biçmek mümkün. Önde üç kardeşin, ölmüş bir kızın küçük kardeşinin, ölmüş kızın şimdiye yetişkin olmuş arkadaşlarının dramları varken; arkada ise terk edilmiş çocukların, modern toplumun, çarpık ebeveynlerin günahlarının bir tezahürü yapılmaya çalışılıyordu. İnsanlar ön plandaki konuya pür dikkat kesilmişlerken belki de serinin ana temasını kaçırmış olabilirler ama Mawaru Penguin Drum tam anlamıyla çürümüş bir toplumun eleştirisini ve bu toplumun içindeki sönmeye yüz tutmuş umut ışığını anlatmaya gayret ediyordu.

Peki ne kadarını, ne ölçüde başardı? Eh, onu söylemek güç. Bir kere ön plandaki hikaye öylesine detaylı ve iç içe geçmiş bir yapıya sahipti ki arka plana dikkat etmek oldukça zorlaştı. İlk bölümde gösterilen elmanın anlamının tam 6 ay sonra bu kez Kanba ve Shoma tarafından yinelenmesi (ilk bölümdeki o iki çocuk farklı veletlerdi) aslında aynı teraneyi tekrarlamak gibi görünebilir ama işte o 6 ay boyunca bu teranenin etrafı öyle çılgınca bir şekilde örüldü ki artık elma bile neredeyse önemsiz bir hale getirilmişti.

Yanıtlanmamış onlarca soru var. Bunların her birine yanıt verme şartı elbette ki yok ama temel olanları yanıtlamak bence yönetmenin bir sorumluluğuydu... yapmadı. Masako'nun "Her şey bir rüyaymış" faslına inanmıyorum, daha doğrusu inandırıcı bulmuyorum, bulamıyorum. Bu çok basit bir yöntem. Belki taşları yerine oturtmak için evin boyasız olması, Himari'nin yalnızca anne ve babasıyla çekilmiş fotoğraf karesinin gösterilmesi bu yöntemi "yutulur" kıvama getirebilir ama "aaaa, hepsi rüyaymış yaw" kaç sene öncesinin Hollywood geyiğidir, bu animeye yakışır mıydı hiç? Yakışmazdı. E, yakışmadı da.

Gerçi ne kadar kızsam da Penguen nasıl bir seri diye soran herkese muhteşem bir seri olduğunu söyleyeceğimi biliyorum. Kaldı ki gerçekten de muhteşem bir seri olduğunu düşünüyorum, hatta bu yılın en "derinlikli" işi olduğuna eminim ama sembolizmle derinlik yaratmakla iş bitmiyor ki! Ne kadar derin kazacağını da iyi ayarlamak lazım ve maalesef Penguen'in altı o kadar fazla kazıldı ki, neredeyse öbür taraftan bir delik açıp hava almaya başladı.