Ben-Tou - 12

"Sana bir koyarım tavana yapışırsın" deyimi bence Ben-Tou'dan sonra yeni bir anlam kazanabilir. Son bölüm olması sebebiyle daha uzun ve detaylı bir yemek dövüşü bekliyordum ama bu da hiç fena değildi. Özellikle de dövüşün ilk başladığı anda ve Hercules'in tekmelerinde kaç kişinin havada uçtuğunu saymaya çalışırken bayağı eğlendim.

Her zaman özgün sayılabilecek kadar manyak karakterleriyle saçma sapan konusunu destekleyen Ben-Tou yine kendinden beklendiği kadar çılgın ve aynı zamanda sakin bir kapanışla sonlandı. Benim için harika bir seyirdi, hele ki süpermarkette yapılan dövüşler zaman zaman ağzımı bir karış açacak kadar ayrıntılıydı.

Gerçi Orthros'un kaybetmesine ve Ice Witch'in son bir kez er meydanına çıkamamasına üzüldüm ama böylesi bir mutlu sonu da bu seriye çok görmemek gerek. Dövüş ve komedi unsurlarından hiç sapmadan, romantizm ve drama gibi diğer alanlara da yalnızca ucundan kıyısından değinerek hedefinden şaşmayan Ben-Tou hikaye bulmakta zorlanan sektörün (hatta tüm görsel sanatların) içinde ilginç bir denemeydi.