Hikayenin romantizm tarafında ne yapacaklarını (ya da buna bir teşebbüsleri bile olup olmayacağını) bilmem de Madhouse'un ve yönetmen Asaka Morio'nun en kalitelisinden "kendini iyi hisset" animesini çekmekte olduklarını söyleyebilirim. İçinde drama yok mu? Var. Komedi yok mu? O da var. Etliye sütlüye dokunmayan tatlı su balığı kıvamında bir tarafsızlık mı sergileniyor? Hayır, asla! Chihayafuru, başrolüne yerleştirdiği harika ve sahici bir karakterle düpedüz hayatın içinde kalmayı başaran sevimli bir seri olmaya devam ediyor.
Yönetmenin, uyandırdığı beklentileri karşılayan bir üslupla hikayeye yaklaşması benim bu seride en çok hoşuma giden özellik. Karakterlerin hiçbir yapmacık, suni ya da abartı davranışları bulunmuyor; aksine, alabildiğine (ve mümkün olduğu kadar) gerçekçi ve doğallar. Aslında benim bu seriyi ve sahip olduğu anlatı tarzını göklere çıkarmam hiç zor değil ama ben nasıl kendimi tutuyorsam Chihayafuru da her sahnesinde kendini tutmayı başarıyor.
Chihaya'nın korku, ümitsizlik, dışlanmışlık hisleriyle cebelleştiği bir anda karşısında beliren gazetedeki kupürü görmesi ve akabinde geçirdiği muhteşem duygu seli o kadar içten ki! Seslendirme sanatçısı 1993 doğumlu Seto Asami'yi takdir etmek gerek... kendisi aynı zamanda Hourou Musuko'da Takatsuki'yi seslendirmiş, ben daha yeni ayıyorum duruma (!) Sahiden de benim bu seriyi izlemem için 10 yüz bin milyon tane sebep varmış.
Ulusal şampiyonanın bu kadar çabuk gelmesini beklemiyordum, tempoda biraz aceleci davranmışlar sanki. Olsun, Chihayafuru böylesine elit bir kadroya sahipken ufak tökezlemelerin garanti edecekleri tek şey, muhteşem gelişmeler ve harika bir seyirlik olacaktır. Dört gözle beklemeye devam...
0 Görüş:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.