Niye giriş yazısı yazdığımı bilmiyorum. Bu seri beni o kadar memnun etti ki çoğu zaman cümlelerimi toparlamayı beceremedim. "Daikichiiiiii!" diye bağırmak istedim ben de Rin gibi. Evin içinde yaramazlık yapasım geldi Kouki gibi. Bildiğimi sandığım olayların asıl gerçeklerini öğrendiğimde ben de afallayıp kalmak istedim Daikichi gibi. Sanki Usagi Drop'ta 1 saniyecik de olsa görünmek istedim. Bu kadar özel bir animeydi benim için.
Diş çıkarma mevzunun işlendiği bölüm tam da Usagi Drop'tan beklendiği kadar naif ve tasasızdı. "Tasasız"dan kastım seyirciye oynamaması yoksa tabii ki bu serinin anime kalıplarından sıyrılıp gerçek hayata dair çok şey söylediğini biliyoruz. Daikichi gibi bir sıradan kahramanın şaşkınlık nöbetleri bile bir çocuğun bakımının ne kadar meşakkatli bir süreç olduğunu bizlere tanıttı. Kouki'nin annesinin, oğluyla arasındaki iletişim sorunu da tanıtıldı, Daikichi'nin kuzeni olan hatunun kocasıyla yaşadığı sıkıntılar da. Kısacası Usagi Drop dillendirdiği sorunları bizlere sadece yansıttı, asla taraf olma gafletine düşmedi.
Görüleceği üzere ben yine bölüm hakkında hiçbir şey anlatamadım, onu tanıtmaktan öteye gidemedim. Ne önemi var ki? Usagi Drop'u izleyenler ve muhtemelen şu anda yüzlerinde kocaman bir sırıtış bulunanlar ne kadar mutlu olduğumu anlamışlardır. Yaz sezonunun bana sunduğu en güzel hediyeydi Usagi Drop: 24 dakikalık saf mutluluk.
kapanış çok güzeldi, muhtemelen ikinci sezonu da olur.
YanıtlaSilçok güzeldi çok sevdim ama bir sonraki sezonu yapıp mangası gibi bitireceklerse hiç olmasın isterim. bence böyle tam kıvamında bir son olmuş, ya da ben beklenmedik sonlardan her zaman hazetmeyebiliyorum belki de :)
YanıtlaSil