[C] The Money of Soul and Possibility Control - 11

İki gün üst üste final bölümü izleyince insan ister istemez kıyaslama yapmak istiyor. İki animenin mukayese kabul edecek bir tarafı yok tabii ama hiç değilse kapanışlarına gösterdikleri özen bile serilerin genel kaygılarını yansıtmak için yeterli. Bir tarafta kaybedilecek zaman yokken OP ve ED ile uğraşmayan, her saniyesinde bir şeyler anlatmak için çırpınan bir anime var. Öte yanda kaybedilecek zamanı bırakın doldurulacak zamanı olan, anlatacakları çoktan bitip bir şeyler "gösterme" zorunluluğu bulunan. 22 dakikayı bir şekilde sonlandırmaya ihtiyaç duyan bir anime var. Bu yüzden OP ile bölümü kısalttığı yetmiyormuş gibi ED'yi de 18. dakikasında başlatabiliyor. Sonrasındaki sahneler de doların (özetle Amerika'nın) Japonya'nın nasıl içine işlediğini göstermek ve Yoga'nın yarattığı gelecekten küçük bir kuple sunmak için sadece.

Mikuni ile Yoga kapışırlarken onların assetleri/varlıkları da çarpışmaktadır. O hengamede animenin toplam değerini yansıtan bir sahne gelir: Mashu bir saat Q'ya neden savaştığına dair açıklama yapar ve Q "Bana ne!" deyip kestirip atar. Duygularıma tercüman olan Q'yu alkışlıyorum. Evet, al benden de o kadar. Niye anlatıyorsun ki bunları? Sen önce Micro-Mezzo-Macro, Direct, Cannibalization, Overheated Economy, Economic Blockade gibi terimleri anlat. Gerçi onları anlatma derdinde olmadığını anladık, "bu seriyi ekonomistler izlesin, gerisi kasımpaşa" diyorsun. E bari bu terimlerle nasıl rakibin yenileceğini anlatsaydın çünkü dünkü velet Yoga böyle önüne geleni devirip sonunda ağır abi Mikuni'yi de alt edince izleyicide az buçuk "lan?!" hissiyatı doğuyor. Hoş, bunun olacağını bile 3. bölümden itibaren açık etmiştin ya neyse...

FV=PV+I (Gelecekteki Değer = Bugünkü Değer + Faiz)

üzerinden ilerleyen animeden benim çıkardığım tek mesaj var: Gelecek mi bugün içindir, bugün mü gelecek için? Evet, yumurta-tavuk gibi anlattım çünkü onun kadar gereksiz bir muhabbet konusu. Sonucunda taraf seçmedikleri (ki seçemezler) gibi Yoga'nın geleceğini de Mikuni'ye benzetmeye çalışarak iyice sıvadılar. Masakaki sonda gelip "istediğin zaman beni bir çaldır" ayağı çekerken belli ki geleceğin Mikuni'sini şimdiden yetiştirmek istiyordu.

Mononoke gibi olağanüstü ve Kuuchu Buranko gibi kalburüstü iki animeye imza atan Nakamura Kenji bu kez duvara tosladı. 11 bölüme fazla gelen içeriğiyle C yolculuğa çıkmadan son dakika toplanmış bavul gibiydi. Hem 11 bölüm için kesinlikle yetmeyecek derecede fazla konuyu içine kattı hem de en büyük hatayı bu konuların hepsini sürdürmeye çalışarak işledi. Kesinlikle çok kötü bir süre yönetimi sergileyen yönetmenin bu bölüm finalinde kendi adını söyletmesi de ayrı bir garibime gitti. Belli ki kopuk hikayelerin ve bağımsız arcların oluşturduğu animelerde daha başarılı ama C gibi "arkası haftaya" seriler şimdilik Nakamura Kenji'nin harcı değil. Bu teknikle daha ilk denemesi olduğu için kendisine hala güvenim tam. Bir hatadır oldu işte C.