Hanasaku Iroha - 2

Vengeance is a Staff Meal

Hangi akla hizmet izlenimleri yazarken "bloglamayı düşünmüyorum" dedim şimdi hatırlamıyorum ama kesinlikle bloglayacağım!

Slice of Life aynen de böyle çekilir. Senaryonun bomba olması gerekmese de karakterlere büyük özen gösterirsin. Kahraman yaratman şart olmasa da Ohana gibi bir başrolle izleyiciyi peşine takabilirsin. Onun geçmişini daha ilk bölümden başlayarak şekillendirmeye başlarsın ve her bölümde bunun üstüne koyacağının sinyallerini verirsin. Yan karakterlerin hepsine gereken önemi verir ve hepsinden farklı renkler çıkartırsın. "Geberci" Minko'nun gece yatmadan önce cep telefonu ışığında defterine ne yazdığını veya o titrek görünümüne rağmen Nako'nun neden bazı şeyleri gizlediğini merak ettirirsin. Gıcık aşçı Tooru'nun patavatsız ve düşüncesizliğiyle tam bir öküz portresi çizişini, büyük anne Sui'nin nasıl sıfır toleransla çalışanlarını hala tutabildiklerini izleyiciye daha ikinci bölümden verirsin. Yönetmen Andou Masahiro'yu CANAAN'da hiç beğenmemiştim ama belli ki o bir istisnaymış, muhteşem bir iş çıkartmakta şimdiye kadar.

Ohana daha ilk bölümden öğrendiğimiz kadarıyla 16 yaşında olmasına rağmen şimdiden yetişkinlere has tecrübeleri hayatında yaşamış genç bir kız. Annesinden tek bir şey öğrenmiş: Kendin dışında hiç kimseye güvenme! Bunu da uygulamaya kararlı ama angut Tooru'nun sorusu onun kafasını bir anda karıştırıveriyor. Kimseye güvenmeyecek kadar her şeye muktedir olmadığının farkına varan Ohana hem oteldeki işi öğrenmeye hem de etrafındaki insanlarla arkadaş olmak için var gücüyle çalışıyor.

Bu seriye aşık olmama çok az kaldı. Yıldırım aşkı tabii ama bunun çok kilit ve uzun zamandır hasretini çektiğim bir nedeni var. Karakterlerin hiçbiri boşuna süre almıyorlar ve hiçbiri de aptal değil. Herkes, özellikle de çalışanlar farklı koşullarda biraz çatlaklar ama hiçbiri gerzek değil. Bu da onları gerçek birer insanmış gibi değerlendirebilmeme yol açıyor. Tür Slice of Life olunca da bu özelliği Hanasaku Iroha'ya muhteşem bir değer katıyor.

Tek bir saniye bile sıkılmadım. Bölüm içinde hem çok uslu bir drama hem de sade bir komedi vardı ve geri kalan kısımlar Ohana'nın çalışma azmini göstermek için tasarlanmıştı ama hiç sıkılmadım. Aksine o kadar eğlendim ki şimdi gelecek haftayı iple çekiyorum. 26 bölüm koparmışlar bile, bu karakterlerden haydi haydi o kadar bölüm çıkar.