Fullmetal Alchemist: Brotherhood - 56

Return of the Fuhrer

Rütbesi Führer olan bir askerden bekleneceği üzere Bradley'in dönüşü de epey kanlı oldu. Hani katanaların ne kadar üstün kılıçlar olduğunu milyon tane filmde görmüştüm de King Bradley'in elindeki kılıcın bir tankı "kesebileceğini" hiç düşünmemiştim. Führer ve yandaşlarının şu anda tek gayeleri kapıları içeriden kilitlenmiş karargahın içine girebilmek. Führer ön safları biçtikten sonra kapı girişine kadar ilerledi ama orada da ayıboğan Buccaneer ile bir süre oyalandı. Adamın kolunu koparıp kılıcıyla da karnını şişlemesine rağmen Buccaneer hayatta kaldı ve bu sürede esas oğlana zaman kazandırmış oldu: Greed.

Bir süredir ortalarda görünmeyen Greed'in Merkez'e geleceğini zaten biliyorduk ama en gereken zamanda karşımıza çıkması hoş bir sürpriz oldu. Gerçi seri son bölümlerinde çok fazla oldu bittiye getirme taktiğine başvuruyor ama ne yapalım, canı sağ olsun. Ed, Al, Mustang gibi karakterlerin hiç görünmediği bölümde Greed'in Führer ile kapışması da Fu'nun gelişiyle daha bir renklendi. Hükümdarını korumak isteyen Fu dost ateşinden nefis bir şekilde sıyrılırken bir an gelenin Lan Fan olduğunu zannettim ama dedenin de enerjisi hâlâ yerindeymiş. Ling'i korumak için çıktığı katta Bradley'i görünce torununun kopan kolunun intikam ateşi de içini sardı.

Bölümün en başında Hohenheim ile Father arasındaki diyaloglar da hiç fena değildi. O sırada arkada çalan müziği Hans Zimmer yapmış olsa ne güzel olurdu diye bir ara düşündüm. Geçen hafta Father Hohenheim'da aradığı taşı bulamayınca ambale olmuştu, Hohenheim da bunu fırsat bilip Father'a var gücüyle saldırdı. Derisini yok edince Homunculi'yi de yok edeceğini sanan Hohenheim acı bir sürprizle karşılaştı ve bu kapışmanın finalinin henüz yakınlarda olmadığı görüldü. Diyalogları sırasında Hohenheim'ın içindeki her insanla tek tek konuştuğunu söylemesi biraz dokunaklıydı.

Manganın son chapter'ı önümüzdeki ay yayınlanacak ve mangaya bu kadar sadık ilerleyen seri de Haziran'ın son haftasında nihayete erecek. İlk seriden bir hayli farklı şekilde kendini konumlandıran seri için enfes bir son beklemek artık iyimserlik gibi gelmiyor bana. Temposu iyi ayarlanmış, karakterlerine olabildiğince süre ve mesafe tanımış, aksiyonu doğru kullanmış bir seriye, hele ki Fullmetal Alchemist gibi kült seviyesine ulaşmış bir seriye hak ettiği değerin verildiğini görmek çok güzel.