Aku no Hana - 01

...çünkü insanlar bu animeden nefret etmeli.

Dün nete düşen bölümün ardından internet üzerinde ufak çaplı bir fenomene dönüştü Aku no Hana. Japonca bilenlerin raw haliyle izlemeleri öğle saatlerinden itibaren Twitter'da beklenmedik derecede keskin bir kutuplaşma yaratmaya başladı. Nefret edenler, 3 dakika dayanıp kapattığını söyleyenler, hatta işi daha da ileriye götürüp bu animasyon değil diyenler çoğunluktaydı. Çok ufak bir kesimse seriyi küçük harflerle ilgi çekici bulduklarını ve devamını görmek istediklerini söylediler. Ben de onlardan biriyim.

Çizimlerden bahsederek başlamak en doğrusu. Aslında bunlara çizim demek de zor, bildiğiniz rotoskop yapılmış. Rotoskop tekniğini A Scanner Darkly ve Waking Life gibi filmlerden hatırlayabiliriz fakat o kadar uzağa gitmeye gerek yok. Daha önce de rotoskop uygulanmış bir anime izledik, hem de çok manidar bir seriydi: Kuuchu Buranko (Her iki seride de Senarist ve Yapımcı Ishikawa Manabu çalışıyor).

Bu animasyon tekniğiyle ilgili atıp tutmadan önce bunun bilinçli bir seçim olduğunu ve insanların çirkin bulmalarını amaçlayarak tasarlandığını zaten yönetmen Nagahama Hiroshi kendi söylüyor (Röportajın ing. çevirisi buradan okunabilir). Yani evet, Aku no Hana'nın size çirkin gözükmesi gerek; sizden beklenen gördüklerinizi beğenmemeniz.

Açık açık meydan okuyan bir seri var kısacası. Artık 10 animeden 11'inin birbirine benzediği bir devirde bu meydan okumaya kayıtsız kalmak imkansız. Uzak plandaki karakterlerin yüzlerinin çizilmemiş olması, yaklaştıkça belirginleşmeleri; gençlerin hiçbirinin güzelleştirilmemiş olmaları, güzelmiş gibi lanse edilen kızın bile kusurlu animasyonu pek çok açıdan "beni sevemezsin ki!" diyen bir Aku no Hana'yı işaret ediyor. Fark ettiyseniz daha konuya girmedim ama bu nefret edilesi görselliğin nasıl bir atmosfer yaratmaya çalıştığını herhalde anlamışsınızdır.

Başkarakter Kasuga'yı enine boyuna tanıtan bir açılış bölümüyle başlıyoruz. Kasuga'nın annesi ya ölmüş ya da evi terk etmiş; kısacası ortalarda yok. Babası ve ablasıyla yaşıyor, ablası evin kadını konumunda. Babasının kütüphanesinden besleniyor ve bir bakıma babasını örnek alıyor. Kesinlikle herhangi bir konuda en uçlarda olan bir karakter değil, ne ezik ne süper kahraman. Arkadaşları var ama onlarla zoraki bir ilişki içerisinde zira Kasuga sıklıkla okuduğu kitapların tasvir ettikleri başka dünyalarda geziyor (melankoli). Sınıfın her anlamda en başarılı kızından (mükemmeliyet) hoşlanıyor ama adım atma konusunda son derece ürkek. Odasında bir put gibi duran ve hayatına hükmeden Charles Baudelaire'in Elem Çiçekleri kitabını okuyor. Eh, daha ilk bölümden Kagura'yı az çok tanıdığımız, serinin de Elem Çiçekleri'ni adım adım takip ettiği söylenebilir.

Öte yandan, yukarıda bahsettiğim uzak plan ve yüzsüzlük (kabul, kötü espri) mevzusu serinin gözlemci tavrının ve izleyiciyi atmosferin içine çekme uğraşısının da bir göstergesi. Aynı insan gözü gibi düşünülmesi istenen kamera, karakterleri ancak kendine doğru yaklaştıkça ayırt edilebilir bir şekle sokuyor. Uzaktan hepsi aynı, hepsi bir silüetten ibaret. Çirkin dedim ama rotoskopun sanatsal yönünü hiç hafife almamak lazım demek ki.

Haftalık yazacağım için daha da fazla uzatmayayım çünkü insanlar bu animeden nefret etmeli.