Tamamıyla bir hazırlık bölümü olduğu için bu haftaki bölümün üzerinden fazla konuşmaya gerek yok sanki. Ufak bir korsan saldırısında maharetlerini sergileyen Koko'nun ekibi yine profesyonelliğin dibine vurarak soğuk kanlılıklarını koruyorlar. Aslında bölümün sonunda Valmet'in gaza gelişi bu sakinliğin yakında bozulacağını gösteriyor ama bu hafta sadece bir izlenim bırakmak adına tasarlanmış.
Serideki karakterleri, kötüler de dahil olmak üzere seviyorum. Tamam, belki Jonah hariç hepsi kafadan kontak tipler ama intikam ve prensip düzleminden asla dışarı çıkmıyorlar. Koko'nun her sözü, hareketi, şımarıklığı onun karakterinin izdüşümü. Aynı yansıma ekibe de sirayet ediyor. Hiçbir karakter -kendi sınırları düşünüldüğünde - aşırıya kaçmıyor. Jonah sürekli gözlemliyor, Lehm keyifle mitralyöz ateşliyor, Lou hedefe kilitlenmiş bir şekilde roketi gönderiyor, Koko sadece gereken emirleri veriyor. Hepsi yalnızca gerekli hamleleri yapıyorlar.
Öte yandan kötülerin (bu seride iyi var mı?) ipin ucunu kaçırdıkları anlar var. İki hafta önce Chinatsu patronunun ölümü yüzünden intikam ateşiyle, bu hafta Karen kendi patronuna saygısızlık edildiği ve kendi verdiği emirlere uyulmadığı için sinirlenerek ortalığı kana bulayabiliyor. Fakat dizginlerin bu kadar çabuk boşalmasının yalnızca kötülerle sınırlı kalacağını sanmıyorum. Valmet arzuladığı intikamı gelecek hafta alacakmış gibime geliyor.
Gerçekçilikten uzak aksiyon sahneleri haricinde serinin karakterleri mümkün olduğu kadar gerçekçi kalmayı başarıyor. Bana göre anlatılan dünyanın da bunda etkisi büyük. Jormungand sanki ezelden beri süregelen ve ebediyete kadar devam edecek çıkar çatışmalarına tarihin içindeki belli bir kesitten göz atıyor. Dolayısıyla hiçbir karakteri ne kahramanlaştırıyor ne de yerin dibine sokuyor. Her hafta genişleyen kadroyu ve karakterlere verdiği değeri düşününce çok akilane bir yoldan gittiği de anlaşılıyor.
Bölumun sonlarında savaşta çalan muzıgın adı nedır Çok begendım
YanıtlaSil