• Brave 10 - 11



    Isanami'nin kaçırılmadığı o yegane bölümlerden birinde nihayet karanlık güçlerinin eline düşen kızımızın kısa süreli dönüşümü ve Hattori Hanzo'nun beşli çetesinin bizim onlu Brave tayfasını alt etmesi işlendi. Bu sayede kapanışa bir adım kala işlerin olabilecek en kötü duruma getirilmesiyle alışıldık bir final zirvesi için de zemin hazırlanmış oldu.

    Serinin ikinci bir sezona ihtiyaç duyduğu aşikar. Brave tayfasından sadece Saizou'nun ve Isanami'nin gerekli karakter gelişimini alabildikleri bir süreçte Yuri Kamanosuke'nin cinsiyetinden ziyade diğer karakterlerin de tayfaya katılmadan önceki yaşamları daha detaylı olarak anlatılmalıydı. 24-26 bölümlük bir periyoda yayılmış olsaydı eminim bu seri şu andaki vasati görüntüsünden bir parça daha yukarı tırmanabilirdi.
    Yafta:

    0 Görüş:

    Yorum Gönder

    Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.

    Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)
     

    Neden?

    Küçükken gazetelerin verdiği "noktaları birleştir" oyununu çözerdik, hatırlar mısınız? Noktaları birleştirdiğimizde bir hayvanın veya nesnenin şekli ortaya çıkardı. Edebiyatta bu noktalar darmadağındır. Okur bu noktaları istediği gibi birleştirir, yeni şekiller meydana getirip istediğini elde edebilir. Buna "özgür algı" diyorum. Sinemada ise bu noktalar zaten yönetmen tarafından birleştirilip içi de boyanmış bir şekilde önünüze sunulur. Siz perdede bir insan gördüğünüzde bu insanın gerçekten var olduğunu ve oyunculuk yaptığını bilirsiniz. Dolayısıyla beyniniz anlatılan konuyu bu insanın üzerinden yorumlamaya güdülenir ve anlatılanlar hangi türde (korku/fantastik/drama/komedi vb.) olursa olsun sizin aklınız senaryo aşamasında yazılan metni (edebiyat) yönetmenin anlatımında idrak etmeye yönelir. Buna da "tarifeli algı" diyorum.

    Animasyonda ise bu noktalar birleştirilmiş olmalarına rağmen içleri bomboştur. Meydana getirilmiş şeklin neyi sembolize edeceğine karar vermek sizin seçiminizdedir. Bir insanı izlerken onun yaşayan bir varlık, oyunculuk yapan bir aktör olmadığının bilincindesinizdir. Gördüklerinizin hiçbirinin gerçek olmadığını bilir, hepsinin bir çizerin elinden ekrana yansıdığının farkında olarak izlemeye devam edersiniz. Bu anlatım tekniği de anlatılan konuyla yakınlaşmanızı kolaylaştırır. Edebiyat kadar özgür olmasa da izleyiciyi sinemadan çok daha serbest bırakmakta ve hikayeyi ön plana çıkarmayı başarmaktadır. Buna henüz bir isim bulamadım, zaten bu yüzden izliyorum.

    Followers

    Sugoi