Usagi Drop - 10

Ufaktan ayrılık rüzgarları esmeye ve bu sımsıcak maceranın sonuna yaklaşmaya başlamışken bir kez daha yine klas, zarif ve kibar bir bölümle karşı karşıyayız. Sezon başlamadan önce Usagi Drop'un sağlam bir anime olacağını biliyordum ama bu kadar güçlü bir performans göstereceğini hiç düşünmemiştim. Geçen haftalar boyunca Rin'in ekranın dışına kadar taşan sevimliliği ve Daikichi'nin sıradan bir kahramana dönüşmesi bizleri de bu karakterlere yaklaştırdı lakin benim için asıl önemli olan Usagi Drop'un, kalıplarını kırmayı başaran o nadide eserlerden biri oluşuydu.

Kötü yönetilmedikleri takdirde dramaların haliyle böyle bir avantajları oluyor. Hayatın içinden motifleri kullanarak söylemek istediklerini iki boyutlu karakterlere indirgememeyi başarıyorlar. Usagi Drop da bu tip dramalardan biri. Daikichi de Rin de gündelik hayatta karşılaşabileceğimiz kadar normal karakterler. Serideki yan karakterler gibi bu ikisinin yaşantılarını daha önce dinlemiş, izlemiş, bilfiil tecrübe etmiş olabiliriz. Zaten esas güzel olan da bu: Gerçekçilik.

Animenin en büyük potansiyeli bu gerçekçilikte yatıyor. Kanlı canlı insanların rol yaparak oynadıkları karakterler gerçekçi olmaz, inandırıcı olur. Ne kadar inandırıcı oldukları o filmin başarısını doğrudan etkiler. Animeler gerçekçidir demiyorum, hiçbir görsel sanata diyemeyeceğim gibi ama bir animede bu inandırıcılığı tolere etmek çok daha kolaydır. Usagi Drop işte bu toleransı layıkıyla başarıyor.

Haftaya bittiği için inanın şu bölümle ilgili anlatmak istediğim hiçbir şey yok. Yalnızca Rin'in hasta halini bile şirinleştirdikleri için yapımcılara fena halde kızgınım... Şaka tabii, bu seride çay getirene bile saygım sonsuz.