Welcome to the N.H.K

Purupuru pururin

Dünya devi Japonya'nın şu andaki en büyük sorunu onca genç nüfusa rağmen potansiyelini asla tam kapasiteyle yansıtamaması. Sadece Japonya'yla sınırlamak da yersiz bu durumu. Türkiye'de de hafta içi mesai saatlerinde sokağa çıktığınızda her tarafta 20 yaş üzeri insanlar görüyorsunuz. Ben de uzun süre onlardan biriydim ve kıçından sallayıp "ekonomi iyiye gidiyor, istihdam sağlandı" rüyalarını bizimle paylaşan bakanlara aynı sokaklarda bir gezmelerini -küfrederek- bağırırdım. Yüzü asık gençler her yerdeler ve sayıları gitgide artıyor. Genç nüfusuyla ezelden beri övünen bu ülke o gençlere sorumluluk verme cesaretini asla layıkıyla gösteremedi, gösteremiyor. Şimdiki gençlerse aynı cesareti kendilerine karşı gösteremiyor, toplum yaşantısından ve mesuliyet duygusundan kaçmayı seçiyorlar. Üniversite sınavını kazanamadı diye intihar eden gençlerle yarınlarımızın tehlike sinyallerini daha bugünden veriyoruz: "Hayatta tek bir şansın var."

Yalan! Yok öyle bir şey!

Welcome to N.H.K. hayli ağır bir yetişkin serisi. Satou'nun akranı veya ondan küçük gençler için bu seri sadece bir asosyalin hayatını aktarıyor olabilir lakin hiç hissettirmeden çok derin çıkarımlar yaptığını, en azından bu uğurda çabaladığını görmek için biraz hayat tecrübesi gerekebilir. Japonya'da 2009 yılına dair 32 bin intihar rapor edilirken, 2009 yılı Türkiye istatikliklerine göre 2898 vatandaşımız intihar etmeyi seçmiş. Ülkemize dair istatistikte intihar edenlerin yarısını 15-35 yaş aralığından insanlar oluşturuyor ve bu grup içinde de en büyük payı 15-19 yaş alırken ikinci sırada 25-29 yaş aralığı bulunmakta. 15-19 yaşında intihar eden kızlarımızın durumu ayrı bir tartışma (bu yaş grubunda erkek-kız oranı eşit sayılacak kadar yakın) konusu olduğundan 25-29 yaş grubuna bakıyoruz. Bekleyen tehlike de orada yatıyor. Üniversiteden yeni mezun veya değil, ilk işini bulmuş veya bulamamış, evlilik çağı yaklaşmış veya gelmiş insanlar bunlar. Toplum tarafından bir birey olarak kabul edilme çağındalar. Son derece kırılgan bir dönemdeler kısacası.

Bu kırılgan dönemi paramparça olarak geçmiş Satou'nun gündelik yaşantısına misafir oluyoruz. Satou bir "hikikomori". Evden çıkmayan, iş aramayan, okula gitmeyen bir genç. Yani bir NEET. Komşunun müziğinden rahatsız olup iyice dellendiği bir günde Yamazaki ile tanıştırıyor bizi. Daha sonrasında kadroya Misaki, Senpai ve Megumi de dahil olacaklar ama Satou'nun götürdüğü dizide birer yan karakterden öteye geçemeyecekler. Atalet duygusu tarafından tutsak alınmış Satou etrafındaki insanların sunduğu alternatifleri denemeyecek kadar bezgin bir genç. Özgüvenini tamamen kaybetmiş durumda ve ailesinin yolladığı harçlıkla idare ediyor. Ona sorsanız krallar gibi yaşamakta ama nereye kadar? Satou için yolun sonu "gittiği yere kadar" güzergahında. Dolayısıyla serinin neredeyse tamamında hiçbir işi ucundan tutacak gayreti göstermeyecek. Uğruna kendini adadığı tek bir konu olacak: Online oyunlardan para kazanmak. Çok acı bir sürprizle yıkılan bu hayali aslında onun ilerleyişinin de başlangıcı sayılacak.

Romandan uyarlanan bir mangadan uyarlanan animenin yaptığı iş yadsınamaz boyutlarda olsa dahi büyük fırsatları kaçırdığı da aşikar. Satou'nun hayatını fazla detaylandırmayan seri genelde olay bazlı ilerleyişiyle gencin iç dünyasına göstermesi gereken tam kapsamlı ilgiyi gösteremiyor. Yine de karakterleriyle, kendiyle, başka animelerle ve hatta anime sektörünün tamamıyla dalgasını geçerken çok ince hicivlerle seyirciye de dokunduruyor. Bunlardan en etkilisini de -yanılmıyorsam- Yamasaki'nin ağzından ilk bölümlerde duyuyoruz: "Anime yayınlayarak otaku yetiştiriyor ve bu sayede de NEETlerin sayısını arttırıyorlar." İşin ironik yanıysa bizlerin de şu anda bir anime izliyor olmamız. Bu ve bunun gibi pek çok örnek Welcome to the N.H.K'in içinde sıkça geçiyor. Gündelik hayata verdiği referanslarla kendini ciddi bir platforma oturtan seriyi izlerken aklımda bir türe oturtma kaygısı taşıdığımı fark ettim. Bu seriye komedi demek cehalet olurdu, kara komedi demekse tam yakışık almayacaktı. "Gerçek" diye bir tür olsaydı hiç düşünmeden oyumu ona verirdim.

Bu kararımda Satou'nun hayali tripleri hariç hiçbir anime karakteristiğini ön plana çıkartmamış olmaları yatıyor. Bölümler arasındaki sıralı ilerleyiş, yani önceki bölümün tam kaldığı noktadan devam edilen kurgu izleyenlerde biraz röntgencilik hissiyatı yaratıyor. Maraton halinde izlediğim için de Satou'yu kendime çok yakın hissetme şansı buldum. Haftalık süreçte izlemiş olsaydım da eminim aynı duyguyu tadabilirdim ama araya giren başka izlenceler yüzünden bir nebze sekteye uğrayabilirdi. Velhasıl Welcome to N.H.K çok ciddi bir meseleyi biraz dalga geçerek anlatan ve bunu da layıkıyla başaran, 25-30 yaş aralığındakilere hitap eden çok özel bir seri. Bu kadar riskli bir projeyi sadece bu yaş grubundakilere önerebilirim.