• Karneval - Fragman - Konu



    Nai kendisi için önemli olan bir kişiyi eski bir bilezikten medet umarak aramaktadır, Gareki ise her gün hırsızlık yaparak yolunu bulmaktadır. Garip bir konakta karşılaşan ikili çok geçmeden güvenlik ajanları tarafından aranan suçlulara dönüşürler. Nai ile Gareki tam bir çıkmazın içinde debelenirlerken, ülkenin en güçlü savunma teşkilatı olan Circus karşılarına çıkar.

    Circus devlet için çalışan bir savunma teşkilatıdır. Güvenlik güçlerinin tek başına halledemeyeceği vukuatları aydınlatır ve suçluları yakalamak için baskınlar düzenler. Baskınların ardından vatandaşlara verdiği korkuyu telafi etmek için gösteriler düzenler. Teşkilat, Circus I.D. olarak bilinen özel bir çeşit bileziği dövüşürken kullanan en güçlü ve en yetenekli savaşçılara sahiptir.

    Yönetmen: Suganuma Eiji

    Fragman
    Yafta:

    0 Görüş:

    Yorum Gönder

    Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.

    Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)
     

    Neden?

    Küçükken gazetelerin verdiği "noktaları birleştir" oyununu çözerdik, hatırlar mısınız? Noktaları birleştirdiğimizde bir hayvanın veya nesnenin şekli ortaya çıkardı. Edebiyatta bu noktalar darmadağındır. Okur bu noktaları istediği gibi birleştirir, yeni şekiller meydana getirip istediğini elde edebilir. Buna "özgür algı" diyorum. Sinemada ise bu noktalar zaten yönetmen tarafından birleştirilip içi de boyanmış bir şekilde önünüze sunulur. Siz perdede bir insan gördüğünüzde bu insanın gerçekten var olduğunu ve oyunculuk yaptığını bilirsiniz. Dolayısıyla beyniniz anlatılan konuyu bu insanın üzerinden yorumlamaya güdülenir ve anlatılanlar hangi türde (korku/fantastik/drama/komedi vb.) olursa olsun sizin aklınız senaryo aşamasında yazılan metni (edebiyat) yönetmenin anlatımında idrak etmeye yönelir. Buna da "tarifeli algı" diyorum.

    Animasyonda ise bu noktalar birleştirilmiş olmalarına rağmen içleri bomboştur. Meydana getirilmiş şeklin neyi sembolize edeceğine karar vermek sizin seçiminizdedir. Bir insanı izlerken onun yaşayan bir varlık, oyunculuk yapan bir aktör olmadığının bilincindesinizdir. Gördüklerinizin hiçbirinin gerçek olmadığını bilir, hepsinin bir çizerin elinden ekrana yansıdığının farkında olarak izlemeye devam edersiniz. Bu anlatım tekniği de anlatılan konuyla yakınlaşmanızı kolaylaştırır. Edebiyat kadar özgür olmasa da izleyiciyi sinemadan çok daha serbest bırakmakta ve hikayeyi ön plana çıkarmayı başarmaktadır. Buna henüz bir isim bulamadım, zaten bu yüzden izliyorum.

    Followers

    Sugoi