Aku no Hana - 06+07

Elini veren Kasuga her iki kıza da kolunu kaptırıyor. Bir yandan Saeki'nin ona karşı duyduğu güveni boşa çıkarmamak için işlediği suçun cezasını çekmek istiyor, öte yandan da bu cezayı çekmesini sağlayacak Nakamura'nın egosunu besleyen aciz bir zavallıya dönüşmekten kurtulamıyor... mu acaba?

Manga okurlarının böylesine underground bir eseri niçin bu kadar tuttuklarını nihayet anladım zira şimdiye kadar olan bölümler; evet, bir bakıma belli sınırlar içinde sıra dışılardı ama özellikle 7. bölüm ile Aku no Hana'nın alametifarikası o şişko dolunayın ışıklarıyla yıkandı ve tamamen aydınlandı.

Nakamura'nın teklifi karşısında -sanıyorum- herkes gibi benim de aklımdan aynı düşünceler geçiyordu: "Yazmayıver. Daha sonra gidip Saeki'ye itiraf edip bu suçunun cezasını çeker ve kefaretini ödersin, eğer istediğin buysa." Evet, en mantıklı olan yol bu.

Ama ancak ve ancak minnacık bir insan topluluğunun yapabileceği bir şeyle ilgileniyor Aku no Hana... ve bunun adı "mantık" değil, "doğru". Eskiden beri doğru ve normal kavramlarına takık olduğum için böylesine yürekli bir anlatımı canıgönülden destekliyorum. Doğrular seninle karşılaşmadan önce başkalarının verdikleri kararlarla biçim almıştır ve asla senin doğruların, "gerçeğin" olamazlar. Kendi gerçeğini herkesten önce kendine itiraf eden Kasuga'nın ve koyun sürüsü gibi gördüğü çevresinde nihayet bir yol arkadaşı bulan Nakamura'nın suratlarındaki gülümseme serinin şimdiye kadarki tek olumlu duygusuydu. Yapmacık değildi ve "doğruydu."

Kasuga'nın bu yaptığını onun yaşında kesinlikle yapamayacak (belki de yapamamış; çok geride kaldı o yıllar) biri olarak, her bölüm sonunda sövmekten beter eden mangakanın hangi amaçla bu eseri yazdığını ve kötülük çiçeklerini kimlerin bahçelerinde açtırmaya niyetlendiğini çok iyi anlıyorum. Aku no Hana sittinsene popüler bir anime olmayacak ama o minicik kitle için çok sağlam bir tohum ektiğini söylemek gerek.