Vocation
Başından sonuna dek Cabbage'a ayrılacak böylesi bir bölüme ihtiyaç vardı. Dev adamın sıcacık yüreğine serinin başından beri şahit oluyorduk ama karakterini bu kadar yakından tanıma fırsatına bir türlü erişememiştik. Nedense karikatürize edilmek istendiğinde cüsseyle ters orantıdaki zekaya sahip karakterler çok sık kullanılıyor. Gerektiğinde herkesi sopalayabilecek kadar güçlü olmasına rağmen en ufak dalaverede mavi ekran verebilmeye müsait, oldukça tezat vakalar. Cabbage'ın farkıysa onu bir yola sokma ayağına aslında yanlış yollara sokan dostlara sahip oluşu.
Bir baltaya sap olamamak günümüz gençlerinin de en büyük sıkıntılarından. Devir öyle bir hale geldi ki artık sap ol'a'mamak sadece uğraşmaktan geçiyor. Alt tarafı girmeye uğraşıyorsunuz. Oraya, buraya mülakatlara giderken iş hayatına çok yaklaştığınızı düşünüyor ama her ret cevabında (tabii bir cevap lütfederlerse) yeniden ayağa kalkma sürecine giriyorsunuz. Nihayetinde Japonya'daki NEET'ler gibi hiç uğraşasanız kalmıyor. Bir meslek edinmeye çalışan gençlerse iş hayatına atıldıklarının saniyesinde iş hayatından gerisin geri atılıyorlar. Kariyer dünyası öylesine leş bir yapıya sahip ki yüzünüze tükürse bile yine de ona muhtaç kalıyorsunuz. Eninde sonunda bu çürük yumurta sisteme bir noktasından giriş yapıyor ve ruhunuzun önemli bir bölümünü o giriş esnasında kaybediyorsunuz. Yumurta-giriş... hmm... Rainbow'dan çıkıp nerelere gelmişim.
Bu bölümde Baremoto'nun "uydurduğu" işleri yapmaya çalışırken Cabbage'ın kendini soktuğu durumların dozu iyi tutturulmuştu. Saflığı yüzünden Cabbage'dan soğumamızı sağlamayacak kadar kısa tutulmuş sahneler birer skeç kıvamındaydı. Abilerini kaybettikleri bölümden sonra seri her karaktere özel dakikalar ayırıyor. Bunu da haftaya gelecek Baremoto bölümü izleyecek. Biraz rotasız takılıyor ve finali bekliyorlar. Hala izlemekten, takip etmekten keyif alıyorum ama bir yandan da burukluk hakim bünyeye.
0 Görüş:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.